Έκθεση | "ΕΚΠΛΗΞΗ ΙΙ" - Μία εικαστική εκδήλωση για τους άστεγους της Αθήνας

"ΕΚΠΛΗΞΗ II"
Μία εικαστική εκδήλωση για τους άστεγους της Αθήνας

300 έργα τέχνης περιμένουν να ανακαλύψετε την ταυτότητα τους!

Ημερομηνίες έκθεσης:
On line στο www.artaz.gr από 7 Ιανουαρίου - 20 Φεβρουαρίου
& Παρασκευή 19 - Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

Αίθουσα «Κωνσταντίνος Καβάφης», «Τεχνόπολις»
του Δήμου Αθηναίων (Πειραιώς 100, Γκάζι).

Πώληση έργων:
Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010,
12:00 - μέχρι εξάντλησης των έργων,

Άρθρο | "Γιατί η ζωγραφική, σύμφωνα με τον Πωλ Γκωγκέν, είναι η ωραιότερη απ’ όλες τις τέχνες..."

Στο βιβλίο του «Σημειώσεις για τη ζωγραφική» (περ.1890), ο ζωγράφος Πωλ Γκωγκέν παραδέχεται ότι η τέχνη της ζωγραφικής είναι η ωραιότερη όλων. Ο Γκωγκέν τεκμηριώνει την άποψή του, παραθέτοντας τις ακόλουθες σκέψεις:
«Σε αυτή συνοψίζονται όλες οι αισθήσεις. Μπροστά απ’ αυτή καθένας μπορεί, βάζοντας τη φαντασία του να δουλέψει, να πλάσσει ένα μυθιστόρημα και με μια ματιά μονάχα, να νιώσει το πνεύμα του κυριευμένο από βαθιές αναμνήσεις, δίχως ν’ απαιτείται καμιά προσπάθεια της μνήμης, καθώς όλα συνοψίζονται σε μία μόνο στιγμή. Ολοκληρωμένη τέχνη, η οποία συγκεφαλαιώνει και συμπληρώνει όλες τις άλλες. Όπως συμβαίνει με τη μουσική, η οποία επενεργεί στην ψυχή μέσω των αισθήσεων, έτσι και οι αρμονικοί τόνοι αντιστοιχούν στις αρμονίες των ήχων. Στη ζωγραφική, εντούτοις, επιτυγχάνεται μια ενότητα ακατόρθωτη στη μουσική, στην οποία οι συγχορδίες διαδέχονται η μια την άλλη, γι’ αυτό και η κρίση εργάζεται συνεχώς, προκειμένου να ενώσει το τέλος με την αρχή. Το αυτί, με δυο λόγια, είναι το αισθητήριο όργανο που αντιλαμβάνεται ένα μόνο ερέθισμα κάθε φορά, ενώ η όραση περιλαμβάνει τα πάντα, απλοποιώντας τα, συγχρόνως, κατά βούληση».

[...η συνέχεια στο art.mag]

Συνέντευξη | Νιόβη Λύρη: "Το διάβασμα είναι πράξη ελευθερίας, από τις μεγαλύτερες"

Η συγγραφέας που έχει αποσπάσει επαινετικές κριτικές για το λογοτεχνικό της έργο, μας απέδειξε απαντώντας στις ερωτήσεις μας πόσο χειμαρρώδης και συνάμα μεστός νοημάτων είναι ο λόγος της. Η Νιόβη Λύρη δηλώνει ότι γοητεύεται από την πολυπλοκότητα του ανθρώπου και αποκαλύπτει ότι εμπνέεται μυθιστορηματικά, μεταξύ άλλων, από τους θεματικούς άξονες της αναζήτησης της ταυτότητας, της πόλης και της γυναίκας. Σέβεται την οπτική του αναγνώστη, προκαλώντας τον παράλληλα να ξετυλίξει, μελετώντας τη λογοτεχνία, τις πολλαπλές δυνατότητές του, τις αθέατες πλευρές του χαρακτήρα του. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η Νιόβη Λύρη προτείνει -μεταξύ άλλων- λογοτεχνικά έργα προς ανάγνωση…

[...ολόκληρη η συνέντευξη στο art.mag]

Εκδήλωση Παρουσίασης βιβλίου | "Λεβάντα της Άτκινσον" - Μάνος Κοντολέων

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το Βιβλιοπωλείο "Αναλόγιο" και οι "Εκδόσεις Πατάκη" σας προσκαλούν την Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010, στις 19:00 μ.μ., στην παρουσίαση του βιβλίου του Μάνου Κοντολέων "Λεβάντα της Άτκινσον"

Τον συγγραφέα θα παρουσιάσει
η Ειρήνη Σπυριδάκη (φιλόλογος - εικαστικός)


Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο της παρουσίασης

Έκθεση | "HAITI ASAP" - Ομαδική έκθεση προσφορας για την Αϊτή

11 έως 28 Φεβρουαρίου 2010

ASH IN ART
Hρακλέους 10 & Λαχούρη 1, στάση "Συγγρού-Φιξ" του Μετρό, Νέος Κόσμος

Εγκαίνια την Πέμπτη 11/2 8:00μμ.

Στις 12 Ιανουαρίου 2010 η Αϊτή χτυπήθηκε από την ίδια τη φύση! 7,3 βαθμοί της κλίμακας Ρίχτερ! Όπως δήλωσε νωρίτερα ο πρεσβευτής της Αϊτής στον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών (OAS), ο ισχυρός σεισμός έχει προκαλέσει δεκάδες χιλιάδες θύματα και σημαντικές υλικές ζημιές. «Στο όνομα της κυβέρνησης, κάνω έκκληση στη διεθνή κοινότητα να μας βοηθήσει», πρόσθεσε, εκτιμώντας ότι το πιο επείγον είναι «να σωθούν οι πολλές χιλιάδες άνθρωποι που είναι ζωντανοί κάτω από τα ερείπια...Η Αϊτή χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε τη διεθνή αλληλεγγύη», συνέχισε ο διπλωμάτης.

Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε ως ASH IN ART είναι αυτή η έκθεση! 'HAITI A.S.A.P.' και να δώσουμε τα χρήματα από τις πωλήσεις στο προξενείο της Αϊτής.

Σας περιμένουμε 11-28 Φεβρουαρίου, καθημερινά 6-10μμ στην έκθεση-προσφορά που διοργανώνει το ASH IN ART. Τα έργα τέχνης πωλούνται από 25-150 ευρώ.

Οι συμμετέχοντες είναι οι:

Frumkin Gilda, Αναγνωσταρά Μαρία, Αννούσης Παναγιώτης, Αξαόπουλος Κίμων, Αποστολάκου Κατερίνα, Βαμβακούση Μαρία, Βασιλειάδης Γιώργος, Βόγκλη Γιώτα, Γιαννοπούλου Χάρις, Γκούζια Βάλια, Γρηγοριάδου Γεωργία, Δημοπούλου Σοφία, Δουζίνας Νίκος, Δριτσάκου Βούλη, Ελευθεριάδης Κωνσταντίνος, Ελκάνδου Κατερίνα, Ζαχάρωφ Μαρίβα, Θήτα Αχιλλέας, Ιπληκτσιηάδου Μάρη, Ιωάννου Αφροδίτη, Καμανά Ράνια, Καπάτου Μαίρη, Καραβασίλης Μάριος, Καφά Ειρήνη, Κελεσίδη Αλκηστις, Λαμέ Γιαννής, Λιαρομμάτη Ντέπη, Λιτσοπούλου Μαρία, Μαμάκος Θωμάς, Μενεμενόγλου Τάσος, Μέντης Γαβριήλ, Μηλιοπούλου Αλεξάνδρα, Μήτση Αγγελική Ειρήνη, Μιχάλη Διονυσία, Νόιφελτ Εφη, Ομάδα Terminal, Παπάνη Πόπη, Παπουτσάκης Μάρκος, Πάσχος Χρήστος, Σπηλιόπουλος Ιωάννης, Σπυριδάκη Ειρήνη, Στέργος Duke, Τοπάλης Ακης, Τσιτσίγκος Κώστας, Φλωράκης Ηλίας, Φούσκη Καίτη, Χρηστακοπούλου Κωνσταντίνα, Χωριανοπούλοιυ Μαρία

Άρθρο | "Ο Μαγκρίτ ως αφορμή για ονειροπόληση..."

Δεν είναι λίγοι όσοι ισχυρίζονται ότι η ζωγραφική τέχνη πηγάζει από τον ψυχικό κόσμο του καλλιτέχνη και απευθύνεται αποκλειστικά στον ψυχικό κόσμο του αποδέκτη της, στην ανακίνηση των συναισθημάτων και την κινητοποίηση του ασυνείδητου του παρατηρητή της. Η παραδοχή αυτή ενισχύεται από έργα μοντέρνας και μεταμοντέρνας τέχνης, τα οποία στην πλειονότητά τους χαρακτηρίζονται ως ανεικονικά.
Προς αμφισβήτηση των παραπάνω, ότι δηλαδή η ζωγραφική δεν στοχεύει στη νόηση του φιλότεχνου κοινού, θα παραθέσω ορισμένα ενδεικτικά αποσπάσματα που άντλησα από το βιβλίο του Ενρί Μισώ «Ονειροπολώντας με αφορμή αινιγματικές ζωγραφιές» (εκδόσεις Άγρα, 2008).
Ο συγγραφέας του εν λόγω βιβλίου διατυπώνει ως ακολούθως την απόφασή του να επικεντρωθεί στο ζωγραφικό έργο του μεγάλου υπερρεαλιστή ζωγράφου:
«Οι πίνακες του Ρενέ Μαγκρίτ, που χρησίμεψαν εδώ κατά κάποιο τρόπο σαν "ερεθίσματα για διαλογισμό", γενικά προσφέρονται για ονειροπολήσεις… και αμηχανία […]. Ήθελα κυρίως να μάθω πού θα με οδηγούσαν αυτοί οι πίνακες, πώς θα με κουβαλούσαν, πώς θα μου αντιστέκονταν, ποιες επιθυμίες θα ξυπνούσαν μέσα μου, ποιες σκέψεις, ποιες θα ήταν οι απαντήσεις μου στις σφίγγες και ποιες οι συναντήσεις, ποιες οι αρνήσεις μου να συναντηθώ».

[...η συνέχεια στο art.mag]

Συνέντευξη | Σοφία Σπυράτου: "Η τέχνη είναι η ανάδειξη της πολυπλοκότητας"

Έχουν παρέλθει είκοσι χρόνια από τότε που μια εμπνευσμένη χορογράφος, η Σοφία Σπυράτου, αποφάσισε να ιδρύσει το χοροθέατρο «Ροές». Σε εποχές δύσκολες για ένα καλλιτεχνικό είδος που δεν ήταν γνωστό στο ευρύ κοινό της χώρας μας, η χορογράφος τόλμησε να καινοτομήσει, συστήνοντας την ομάδα με την οποία έχει προσφέρει μέχρι σήμερα στο κοινό μια σειρά από αξιόλογες παραστάσεις χοροθεάτρου. Η Σοφία Σπυράτου, στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, αποκαλύπτει τις πηγές της έμπνευσής της, αναφέρεται σε πρόσφατες παραστάσεις που σκηνοθέτησε και περιγράφει τη γέννηση της ιδέας που σταδιακά μετασχηματίζεται σε παράσταση. Επιπρόσθετα, καταθέτει την άποψή της για την τέχνη ως συνολικό φαινόμενο και εξωτερικεύει την εμπειρία της από τη συνεργασία με τους υπόλοιπους συντελεστές των παραστάσεων...

[...ολόκληρη η συνέντευξη στο art.mag]

Άρθρο | "Συλλογείς εντυπώσεων ή ερμηνευτές οπτικών μηνυμάτων; "

Ο σύγχρονος πολιτισμός θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί ως οπτικός πολιτισμός. Εξάλλου είναι ευρέως αποδεκτό ότι όλοι ζούμε στην εποχή της εικόνας ή σωστότερα των εικόνων. Αυτών με τις οποίες κατακλυζόμαστε καθημερινά από τα μέσα ενημέρωσης, τις διαφημίσεις, τα έντυπα που πέφτουν στα χέρια μας.
Παρά το γεγονός όμως ότι όλοι μας ζούμε σε ένα περιβάλλον με διαρκώς ανανεωνόμενες εικόνες, γεγονός που θα επέτρεπε την προπαρασκευή μας στην ερμηνεία και κατανόηση των ποικίλων οπτικών μηνυμάτων, μεταξύ αυτών και όσων μεταδίδονται μέσα από τις εικαστικές τέχνες, διαπιστώνουμε ότι συμβαίνει το εξής παράδοξο:
Όσο φαίνεται ότι οι άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι σήμερα με τις εικόνες, άλλο τόσο (ίσως και περισσότερο) δείχνουν ότι είναι ανεξοικείωτοι με τις εικαστικές τέχνες, οι οποίες μάλιστα απευθύνονται πρωτίστως στην αίσθηση της όρασης. Για του λόγου το αληθές, ακούμε συχνά την πλειοψηφία των ανθρώπων να διατυπώνει το παράπονο ότι δεν μπορεί να κατανοήσει τα έργα των σύγχρονων εικαστικών τεχνών. Άραγε η πλειονότητα των ανθρώπων κατανοεί τις εικόνες που εισπράττει καθημερινά ή μήπως ούτε και σε αυτές αποδίδει τη δέουσα σημασία;

[...η συνέχεια στο art.mag]