Άρθρο | Η στάση του Οδυσσέα Ελύτη έναντι του πρώιμου ποιητικού έργου του

Είναι αξιομνημόνευτη η τάση των δημιουργών, να αντικρίζουν με δυσπιστία, έχοντας πλέον διαγράψει μια πολυετή διαδρομή στο χώρο της τέχνης, τα πρώτα δείγματα της καλλιτεχνικής τους έκφρασης. Πολλοί είναι οι εικαστικοί καλλιτέχνες, οι μουσικοί, οι συγγραφείς, οι οποίοι δε διστάζουν ακόμη και να αποκηρύξουν δημοσίως τα πρωτόλεια έργα τους, επικαλούμενοι ότι είναι ατελή και ως εκ τούτου, δεν αντιπροσωπεύουν σε καμία περίπτωση το προσωπικό τους καλλιτεχνικό στίγμα.
Στον αντίποδα μιας τέτοιας στάσης, συναντούμε τον νομπελίστα ποιητή μας, Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος στα «Ανοιχτά Χαρτιά» καταθέτει μια ενδιαφέρουσα, κατά την εκτίμησή μου, οπτική αναφορικά με τα πρώτα του γραπτά κείμενα. Ο ποιητής, αφού έχει δηλώσει με σαφήνεια ότι η διαφάνεια αποτελούσε ανέκαθεν το ιδανικό της ποιητικής τέχνης του, παραδέχεται ότι πέτυχε σχετικά νωρίς να εκφράσει την καθαρότητα του ψυχισμού, η οποία όμως δεν αποκάλυπτε ταυτοχρόνως και τη διαφάνεια των νοημάτων.

[...η συνέχεια στο art.mag]