Άρθρο | Η κοινωνική διάσταση της τέχνης μέσα από τους φιλοσόφους Κλοντ Σαιν-Σιμόν και Ογκύστ Κοντ

Ο κοινωνικός χαρακτήρας της τέχνης συνοψίζεται στην εξάρτηση της αξίας ενός έργου από το βαθμό κατά τον οποίο αυτό μας βοηθάει να ανταποκριθούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στις καθημερινές μας ανάγκες. Πολλοί υπήρξαν οι κοινωνικοί φιλόσοφοι που ασχολήθηκαν με την κοινωνική διάσταση της τέχνης, οι σημαντικότεροι από τους οποίους είναι ο Κλοντ Σαιν-Σιμόν (1760-1825) και ο Ογκύστ Κοντ (1798-1857). Οι φιλόσοφοι αυτοί αρνήθηκαν την πεποίθηση ότι η τέχνη είναι αυτοσκοπός και παραδέχτηκαν ότι η αξία της τέχνης έγκειται στο κατά πόσον συμβάλλει στην υλοποίηση ενός οράματος για μια μελλούμενη κοινωνία χωρίς βία και ταξική εκμετάλλευση.

[...η συνέχεια στο art.mag]

Συνέντευξη | Κώστας Καρακάσης: "Συνήθως το τάλαντο συνοδεύεται με ένα πάθος στο να το μοιραστείς με τους άλλους"

Ο Κώστας Καρακάσης αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση συγγραφέα, του οποίου το έργο καταξιώθηκε από την λογοτεχνική κριτική και αναγνωρίστηκε από το αναγνωστικό κοινό. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό art.magazine, ο λογοτέχνης μάς αναλύει τα στάδια της συγγραφής ενός έργου, αναφέρεται στη σχέση του με την μουσική τέχνη με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο, ερμηνεύει τα αίτια της μεγαλειώδους για τα ελληνικά δεδομένα εκδοτικής επιτυχίας του μυθιστορήματός του «Αθηνά. Ευτυχώς που δεν γεννήθηκα όμορφη».

Ο Κώστας Καρακάσης τονίζει τον διευρυμένο ρόλο του συγγραφέα, ως πνευματικού ανθρώπου, αναλύει τη σχέση του με τους κριτικούς λογοτεχνίας και τη διαδικτυακή σχέση του με τους αναγνώστες. Τέλος, ο συγγραφέας μιλά για την Τέχνη και τη θέση της στη ζωή των ανθρώπων, για τη σχέση του με τι Θείο και για το έμφυτο τάλαντο του δημιουργού...

[...ολόκληρη η συνέντευξη στο art.mag]

Άρθρο | Η συνεισφορά της τέχνης στο έργο της επιστήμης

Έχει πολλάκις απασχολήσει τους θεωρητικούς των επιστημών και της τέχνης η σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στην τέχνη και την επιστήμη. Πολλοί διατυπώνουν την άποψη ότι η επιστήμη είναι προτιμητέα έναντι της τέχνης, καθώς τα πορίσματά της βασίζονται αποκλειστικά στην ορθή λογική. Άλλοι πάλι δέχονται ότι η τέχνη πλεονεκτεί στην αντιπαραβολή της με την επιστήμη, καθώς έχει τη δύναμη να απευθύνεται σε όλους, κινητοποιώντας όχι μόνο τις πνευματικές, αλλά και τις ψυχικές μας δυνάμεις.
Παρά τη διχογνωμία που μόλις περιέγραψα, ένα είναι κοινώς αποδεκτό. Ότι τόσο η επιστήμη, όσο και η τέχνη αντλούν υλικό από την πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Η διαφορετικότητά τους έγκειται στα μέσα που χρησιμοποιούν για να αντικρίσουν αυτή την πραγματικότητα.

[...η συνέχεια στο art.mag]

Ατομική έκθεση | "Τεχνηέντως" στο Gallery Cafe, Μοναστηράκι (Εγκαίνια 10 Μαΐου 2010)

Τη δεύτερη ατομική της έκθεση, με τίτλο «Τεχνηέντως», πραγματοποιεί η Ειρήνη Σπυριδάκη στον πολυχώρο Gallery Café στο Μοναστηράκι. Η έκθεση θα έχει διάρκεια από 8 έως 30 Μαΐου 2010 και τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν τη Δευτέρα 10 Μαΐου 2010, ώρα 20:30μ.μ.

Ελαιογραφίες, ακρυλικά και έργα μικτής τεχνικής με έντονα χρώματα, δυναμικές φόρμες και αμφίσημους τίτλους, συνθέτουν τη συλλογή των έργων που θα παρουσιαστούν.

Διάρκεια έκθεσης: Από 8 έως 30 Μαΐου 2010
Εγκαίνια έκθεσης: Δευτέρα 10 Μαΐου 2010, ώρα 20:30 μ.μ.

Gallery Café, Πεζόδρομος Αδριανού 33, Μοναστηράκι
Στάση ΜΕΤΡΟ / ΗΣΑΠ Μοναστηράκι, Τηλ.: 210-3249080

Δείτε το χάρτη στο Google Maps

Δείτε την εκδήλωση στο Facebook

Χορηγός Επικοινωνίας της έκθεσης είναι
το ηλεκτρονικό περιοδικό τέχνης www.artmag.gr

Η Ειρήνη Σπυριδάκη σημειώνει για το έργο της:

“Η γκρίζα και σκυθρωπή πραγματικότητα είναι εκείνη που μας υπαγορεύει να την απαρνηθούμε। Οι έντονοι χρωματικοί τόνοι της εικαστικής εμπειρίας, υποτασσόμενοι στην ανάγκη δημιουργίας ενός φαντασιακού νέου περιβάλλοντος, μάχονται να ξορκίσουν την ωχρότητα της ψυχικής διάθεσης. Η δυναμική των χειρονομιακών γραμμών γεννά ανάγλυφες επιφάνειες στον καμβά, που μοιάζει να διαρρηγνύουν τη στατικότητα της σκέψης. Οι λιτές φόρμες, απογυμνωμένες από περιττές λεπτομέρειες, πάλλονται για να αποδιώξουν την όποια επιτήδευση, πόσο μάλλον την εκζήτηση του σύγχρονου οπτικού βιώματος. Η ονειρική σύνθεση αγωνιά να αποκτήσει εν τέλει τη δική της νομοτέλεια…”

Η εφημερίδα ATHENS VOICE γράφει για την έκθεση:
Ζωγραφική γεμάτη αισιοδοξία σε περίοδο κρίσης. Αυτή είναι η πίστη της Σπυριδάκη, η οποία την εφαρμόζει στα έργα της μέσα απο έντονους χρωματικούς τόνους, ανάγλυφες επιφάνειες και ονειρικές συνθέσεις...

Άρθρο | Αρθούρος Σοπενχάουερ: Πώς ο νους, εναντιωνόμενος στη βούληση, υπηρετεί την τέχνη

Τι σχέση οικοδομείται ανάμεσα στην ανθρώπινη νόηση και το καλλιτεχνικό έργο; Ποια η συμβολή της τέχνης στη ζωή των ανθρώπων; Πότε παράγεται ένα έργο τέχνης και πόσο διαρκεί η αισθητική απόλαυση; Τα παραπάνω συνιστούν ορισμένα από τα ερωτήματα που κατά καιρούς έχουν απασχολήσει - λίγο έως πολύ - όσους αγαπούν την τέχνη. Ανεξαρτήτως των απαντήσεων που έχει δώσει καθένας στα ερωτήματα αυτά, θα άξιζε, πιστεύω, τον κόπο να αναγνώσουμε τις σχετικές με τα ζητήματα που προανέφερα απόψεις του Α. Σοπενχάουερ, οι οποίες συνοψίζονται στα παρακάτω:
«Αποτελεί κάτι εντελώς ασυνήθιστο, όταν σ’ έναν οποιονδήποτε άνθρωπο η νοητική δύναμή του παύει να είναι στραμμένη στο φυσικό προορισμό της, δηλαδή στην εξυπηρέτηση της βούλησης και, κατά συνέπεια, στην κατανόηση απλώς των σχέσεων ανάμεσα στα πράγματα, και ενεργεί με τρόπο καθαρώς αντικειμενικό. Αλλά με αυτό ακριβώς γεννιέται η τέχνη, η ποίηση και η φιλοσοφία, οι οποίες έχουν έτσι την προέλευσή τους σ’ ένα όργανο που αρχικά δεν ήταν προορισμένο γι’ αυτές. Ο νους δηλαδή είναι από τη φύση του ένας σκληρά εργαζόμενος μεροκαματιάρης, που το πολύ απαιτητικό αφεντικό του, η βούληση, τον απασχολεί από το πρωί έως το βράδυ. Αν, παρ’ όλο τούτο, συμβαίνει κάποτε, σε κάποια ελεύθερη ώρα του, αυτός ο συνεχώς καταπιεζόμενος δούλος να ετοιμάσει ένα μέρος της δουλειάς του εθελοντικά, με δική του πρωτοβουλία, χωρίς να αποβλέπει σε άλλους, παράλληλους στόχους, αλλά απλώς και μόνο για δική του ικανοποίηση και ευχαρίστηση – τότε αυτό θα είναι ένα γνήσιο έργο τέχνης, και σε εξαιρετικές περιπτώσεις έργο μεγαλοφυΐας» (Σοπενχάουερ Α., Επιλογή από το έργο του – Μετάφραση Νίκου Σκουτερόπουλου – Κλάους Μπένσεν, εκδόσεις Στιγμή, Αθήνα, 1993, σελ. 91).

[...η συνέχεια στο art.mag]

Άρθρο | Η στάση του Οδυσσέα Ελύτη έναντι του πρώιμου ποιητικού έργου του

Είναι αξιομνημόνευτη η τάση των δημιουργών, να αντικρίζουν με δυσπιστία, έχοντας πλέον διαγράψει μια πολυετή διαδρομή στο χώρο της τέχνης, τα πρώτα δείγματα της καλλιτεχνικής τους έκφρασης. Πολλοί είναι οι εικαστικοί καλλιτέχνες, οι μουσικοί, οι συγγραφείς, οι οποίοι δε διστάζουν ακόμη και να αποκηρύξουν δημοσίως τα πρωτόλεια έργα τους, επικαλούμενοι ότι είναι ατελή και ως εκ τούτου, δεν αντιπροσωπεύουν σε καμία περίπτωση το προσωπικό τους καλλιτεχνικό στίγμα.
Στον αντίποδα μιας τέτοιας στάσης, συναντούμε τον νομπελίστα ποιητή μας, Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος στα «Ανοιχτά Χαρτιά» καταθέτει μια ενδιαφέρουσα, κατά την εκτίμησή μου, οπτική αναφορικά με τα πρώτα του γραπτά κείμενα. Ο ποιητής, αφού έχει δηλώσει με σαφήνεια ότι η διαφάνεια αποτελούσε ανέκαθεν το ιδανικό της ποιητικής τέχνης του, παραδέχεται ότι πέτυχε σχετικά νωρίς να εκφράσει την καθαρότητα του ψυχισμού, η οποία όμως δεν αποκάλυπτε ταυτοχρόνως και τη διαφάνεια των νοημάτων.

[...η συνέχεια στο art.mag]

Έκθεση | "Facing people" στον πολυχώρο Studio 2

Ομαδική έκθεση "Facing people"

14 - 24 Απριλίου 2010
Ηράκλειο Κρήτης

Ζωγραφική: Δημήτρης Τζάνης, Ειρήνη Σπυριδάκη,
Αγαλούλα Μπάστα, έργα ιδιώτη συλλέκτη
Γλυπτική: Κώστας Παγωμένος
Σκηνικά: Ομάδα "4ground"
Video art: Ομάδα χορού "Φυσαλίδα"
Φωτογραφία: Ζένια Δρόσου

Συνέντευξη | Στυλιάνα Γκαλινίκη: "Tο γράψιμο να είναι μια πράξη καταβύθισης στην πραγματικότητα"

Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα πριν από δύο χρόνια, παρουσιάζοντάς μας τη συλλογή διηγημάτων «Ρούχα από δεύτερο χέρι». Ένα χρόνο αργότερα, η Στυλιάνα Γκαλινίκη κερδίζει αναγνωστικό κοινό και κριτικούς με το δεύτερο συγγραφικό της πόνημα, το μυθιστόρημα «Όλα πάνε ρολόι ή σχεδόν». Η καταλυτική επίδραση του χρόνου σε συνδυασμό με τις ανθρώπινες σχέσεις που αναπτύσσονται στην ελληνική επαρχία, η οποία αποκηρύσσει «το απ’ αλλού φερμένο» απασχολούν σε βάθος τη συγγραφέα.
Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, η Στυλιάνα Γκαλινίκη αναφέρεται στη σχέση της με τη συγγραφή, αναλύει τα στάδια της σύνθεσης του τελευταίου βιβλίου της, το οποίο έχει ως κεντρικό του θεματικό άξονα την περιθωριοποίηση του ξενικού στοιχείου από τους ανθρώπους μιας μικρής κοινωνίας. Η συγγραφέας ερμηνεύει πώς τα βιώματά της επηρέασαν τη γραφή της, εκθέτει τα πλεονεκτήματα της διαδικτυακής της επαφής της με τους αναγνώστες και τέλος συστήνει σε όλους εμάς αγαπημένα της λογοτεχνικά αναγνώσματα.

[...ολόκληρη η συνέντευξη στο art.mag]

Άρθρο | "Η παρείσφρηση της ηθικής αξίας στην αισθητική"

«Στο έσχατο βάθος η αισθητική και η ηθική συμπίπτουν». Η φράση αυτή του Wittgenstein ανακάλεσε στη μνήμη μου την πεποίθηση που διατρέχει τη σκέψη του Πλάτωνα, αλλά και του Περικλή, ηγέτη της Αρχαίας Αθήνας των κλασικών χρόνων, ότι το καλόν (δηλαδή το ωραίο) ηθικοποιεί τον θεατή του και καθιστά αγαθούς (δηλαδή ηθικά ενάρετους) τους πολίτες. Με αφορμή αυτά, αποφάσισα να ανατρέξω σε σχετική βιβλιογραφία, προκειμένου να αντλήσω πληροφορίες που τεκμηριώνουν θεωρητικά την παραπάνω ενδιαφέρουσα παραδοχή.

Η αναζήτησή μου με οδήγησε στο βιβλίο του Ιάσονα Ευαγγέλου με τίτλο «Αισθητική και Τέχνη» (εκδόσεις Σαββάλας). Στις σελίδες του διάβασα ένα εξαιρετικά ευαίσθητο συσχετισμό μεταξύ της αισθητικής και της ηθικής αξίας.

[...η συνέχεια στο art.mag]

Συνέντευξη | Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης: "Η τέχνη είναι σουγιάς που μ’ αυτόν κόβει ο καλλιτέχνης το λουρί του χρόνου"

Ένας πολυδιάστατος συγγραφέας. Ένας ακαταπόνητος δημιουργός. Ένας ανήσυχος άνθρωπος. Ο λόγος για τον συγγραφέα και ποιητή Γιώργο – Ίκαρο Μπαμπασάκη, ο οποίος σε πείσμα των πιο απαισιόδοξων προβλέψεων για το μέλλον της καλλιτεχνικής δημιουργίας, επιμένει, στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, να μην θεωρεί την εποχή μας αντικαλλιτεχνική. Δηλώνοντας ρητά υπηρέτης του Ανθρώπου, αναλύει τον τρόπο με τον οποίο ο δημιουργός διαχειρίζεται τις εμμονές του. Εμπνευστής της «Φυλής των happy few», αναλύει τις συνιστώσες της ιδιότυπης θεωρίας του και αναφέρεται στη σχέση της ζωής των λογοτεχνών με το έργο τους, που συνδέεται με τις διεργασίες του έσω βίου. Τέλος, αναφέρεται στα ερωτήματα που γεννά η λογοτεχνική ανάγνωση και σε στοχαστές που διαμόρφωσαν τη σκέψη του. Ιδού η απολαυστική και συνάμα αποκαλυπτική συνέντευξή του...

[...ολόκληρη η συνέντευξη στο art.mag]

Άρθρο | "Gaetano Pesce: Η αδυναμία μεταμόρφωσης του σύγχρονου κόσμου από τους καλλιτέχνες"

Ο Gaetano Pesce έχει αναντίρρητα διαγράψει μια εξαιρετικά δημιουργική πορεία στο χώρο του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού κτιρίων, εγκαταστάσεων, επίπλων και φωτιστικών. Το έργο του έχει αποσπάσει για χρόνια πολλαπλές διακρίσεις, ενώ αντιπροσωπευτικά δείγματα αυτού φιλοξενούνται σήμερα στις μόνιμες συλλογές πολλών σπουδαίων μουσείων, όπως είναι τα MoMA και Metropolitan Museum of Art στη Νέα Υόρκη, το Victoria & Albert Museum στο Λονδίνο, το Georges Pompidou στο Παρίσι κ. ά.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του που φιλοξενείται στο περιοδικό «Κτίριο, Αρχιτεκτονική + Design», το οποίο κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του περασμένου χρόνου, ο Gaetano Pesce δίνει ένα στίγμα της δουλειάς του.

[...η συνέχεια στο art.mag]

Άρθρο | "Ουσία και επιφαινόμενα: Προβληματισμοί με αφετηρία το έργο του Άντι Γουόρχολ"

Ανατρέχοντας στο έργο του διάσημου καλλιτέχνη - συμβόλου της ποπ αρτ Άντι Γουόρχολ, ανάμεσα στις παραποιημένες προσωπογραφίες της θρυλικής Μέριλιν Μονρόε, του επαναστατικού Μάο Τσε Τουνγκ, της Τζάκι Κένεντυ, στις κονσέρβες τοματόσουπας Campell, στα μπουκάλια της Coca – Cola, μού γεννήθηκε το ερώτημα κατά πόσον η επιλογή προσώπων ή αντικειμένων που είχαν μεγάλη απήχηση στην κοινή γνώμη προχωρά πέρα από τα φαινόμενα, αναζητώντας να αναδείξει την ουσία των πραγμάτων. Η Μέγιερ – Χέρμαν εντόπισε ότι το σημείο αναφοράς στο έργο του Άντι Γουόρχολ είναι το επιφανειακό που γίνεται ουσιαστικό: «Ο Αντι Γουόρχολ αναρωτήθηκε κάποτε πώς θα ήταν αν ένας καθρέφτης αντανακλούσε έναν άλλο. Είχε πει ότι όλα όσα θέλουμε να μάθουμε φαίνονται στην επιφάνεια του ίδιου και των έργων του. Νόμιζα ότι έπρεπε να βλέπω πίσω από την επιφάνεια, αλλά κατάλαβα ότι αυτό που έψαχνα δεν είναι πίσω, αλλά μπροστά τους. Οι επιφάνειες του Γουόρχολ αντανακλούν τον κόσμο, τα έργα του αφορούν εσένα κι εμένα».

[...η συνέχεια στο art.mag]

Έκθεση | "ΕΚΠΛΗΞΗ ΙΙ" - Μία εικαστική εκδήλωση για τους άστεγους της Αθήνας

"ΕΚΠΛΗΞΗ II"
Μία εικαστική εκδήλωση για τους άστεγους της Αθήνας

300 έργα τέχνης περιμένουν να ανακαλύψετε την ταυτότητα τους!

Ημερομηνίες έκθεσης:
On line στο www.artaz.gr από 7 Ιανουαρίου - 20 Φεβρουαρίου
& Παρασκευή 19 - Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

Αίθουσα «Κωνσταντίνος Καβάφης», «Τεχνόπολις»
του Δήμου Αθηναίων (Πειραιώς 100, Γκάζι).

Πώληση έργων:
Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010,
12:00 - μέχρι εξάντλησης των έργων,

Άρθρο | "Γιατί η ζωγραφική, σύμφωνα με τον Πωλ Γκωγκέν, είναι η ωραιότερη απ’ όλες τις τέχνες..."

Στο βιβλίο του «Σημειώσεις για τη ζωγραφική» (περ.1890), ο ζωγράφος Πωλ Γκωγκέν παραδέχεται ότι η τέχνη της ζωγραφικής είναι η ωραιότερη όλων. Ο Γκωγκέν τεκμηριώνει την άποψή του, παραθέτοντας τις ακόλουθες σκέψεις:
«Σε αυτή συνοψίζονται όλες οι αισθήσεις. Μπροστά απ’ αυτή καθένας μπορεί, βάζοντας τη φαντασία του να δουλέψει, να πλάσσει ένα μυθιστόρημα και με μια ματιά μονάχα, να νιώσει το πνεύμα του κυριευμένο από βαθιές αναμνήσεις, δίχως ν’ απαιτείται καμιά προσπάθεια της μνήμης, καθώς όλα συνοψίζονται σε μία μόνο στιγμή. Ολοκληρωμένη τέχνη, η οποία συγκεφαλαιώνει και συμπληρώνει όλες τις άλλες. Όπως συμβαίνει με τη μουσική, η οποία επενεργεί στην ψυχή μέσω των αισθήσεων, έτσι και οι αρμονικοί τόνοι αντιστοιχούν στις αρμονίες των ήχων. Στη ζωγραφική, εντούτοις, επιτυγχάνεται μια ενότητα ακατόρθωτη στη μουσική, στην οποία οι συγχορδίες διαδέχονται η μια την άλλη, γι’ αυτό και η κρίση εργάζεται συνεχώς, προκειμένου να ενώσει το τέλος με την αρχή. Το αυτί, με δυο λόγια, είναι το αισθητήριο όργανο που αντιλαμβάνεται ένα μόνο ερέθισμα κάθε φορά, ενώ η όραση περιλαμβάνει τα πάντα, απλοποιώντας τα, συγχρόνως, κατά βούληση».

[...η συνέχεια στο art.mag]

Συνέντευξη | Νιόβη Λύρη: "Το διάβασμα είναι πράξη ελευθερίας, από τις μεγαλύτερες"

Η συγγραφέας που έχει αποσπάσει επαινετικές κριτικές για το λογοτεχνικό της έργο, μας απέδειξε απαντώντας στις ερωτήσεις μας πόσο χειμαρρώδης και συνάμα μεστός νοημάτων είναι ο λόγος της. Η Νιόβη Λύρη δηλώνει ότι γοητεύεται από την πολυπλοκότητα του ανθρώπου και αποκαλύπτει ότι εμπνέεται μυθιστορηματικά, μεταξύ άλλων, από τους θεματικούς άξονες της αναζήτησης της ταυτότητας, της πόλης και της γυναίκας. Σέβεται την οπτική του αναγνώστη, προκαλώντας τον παράλληλα να ξετυλίξει, μελετώντας τη λογοτεχνία, τις πολλαπλές δυνατότητές του, τις αθέατες πλευρές του χαρακτήρα του. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η Νιόβη Λύρη προτείνει -μεταξύ άλλων- λογοτεχνικά έργα προς ανάγνωση…

[...ολόκληρη η συνέντευξη στο art.mag]

Εκδήλωση Παρουσίασης βιβλίου | "Λεβάντα της Άτκινσον" - Μάνος Κοντολέων

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το Βιβλιοπωλείο "Αναλόγιο" και οι "Εκδόσεις Πατάκη" σας προσκαλούν την Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010, στις 19:00 μ.μ., στην παρουσίαση του βιβλίου του Μάνου Κοντολέων "Λεβάντα της Άτκινσον"

Τον συγγραφέα θα παρουσιάσει
η Ειρήνη Σπυριδάκη (φιλόλογος - εικαστικός)


Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο της παρουσίασης

Έκθεση | "HAITI ASAP" - Ομαδική έκθεση προσφορας για την Αϊτή

11 έως 28 Φεβρουαρίου 2010

ASH IN ART
Hρακλέους 10 & Λαχούρη 1, στάση "Συγγρού-Φιξ" του Μετρό, Νέος Κόσμος

Εγκαίνια την Πέμπτη 11/2 8:00μμ.

Στις 12 Ιανουαρίου 2010 η Αϊτή χτυπήθηκε από την ίδια τη φύση! 7,3 βαθμοί της κλίμακας Ρίχτερ! Όπως δήλωσε νωρίτερα ο πρεσβευτής της Αϊτής στον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών (OAS), ο ισχυρός σεισμός έχει προκαλέσει δεκάδες χιλιάδες θύματα και σημαντικές υλικές ζημιές. «Στο όνομα της κυβέρνησης, κάνω έκκληση στη διεθνή κοινότητα να μας βοηθήσει», πρόσθεσε, εκτιμώντας ότι το πιο επείγον είναι «να σωθούν οι πολλές χιλιάδες άνθρωποι που είναι ζωντανοί κάτω από τα ερείπια...Η Αϊτή χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε τη διεθνή αλληλεγγύη», συνέχισε ο διπλωμάτης.

Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε ως ASH IN ART είναι αυτή η έκθεση! 'HAITI A.S.A.P.' και να δώσουμε τα χρήματα από τις πωλήσεις στο προξενείο της Αϊτής.

Σας περιμένουμε 11-28 Φεβρουαρίου, καθημερινά 6-10μμ στην έκθεση-προσφορά που διοργανώνει το ASH IN ART. Τα έργα τέχνης πωλούνται από 25-150 ευρώ.

Οι συμμετέχοντες είναι οι:

Frumkin Gilda, Αναγνωσταρά Μαρία, Αννούσης Παναγιώτης, Αξαόπουλος Κίμων, Αποστολάκου Κατερίνα, Βαμβακούση Μαρία, Βασιλειάδης Γιώργος, Βόγκλη Γιώτα, Γιαννοπούλου Χάρις, Γκούζια Βάλια, Γρηγοριάδου Γεωργία, Δημοπούλου Σοφία, Δουζίνας Νίκος, Δριτσάκου Βούλη, Ελευθεριάδης Κωνσταντίνος, Ελκάνδου Κατερίνα, Ζαχάρωφ Μαρίβα, Θήτα Αχιλλέας, Ιπληκτσιηάδου Μάρη, Ιωάννου Αφροδίτη, Καμανά Ράνια, Καπάτου Μαίρη, Καραβασίλης Μάριος, Καφά Ειρήνη, Κελεσίδη Αλκηστις, Λαμέ Γιαννής, Λιαρομμάτη Ντέπη, Λιτσοπούλου Μαρία, Μαμάκος Θωμάς, Μενεμενόγλου Τάσος, Μέντης Γαβριήλ, Μηλιοπούλου Αλεξάνδρα, Μήτση Αγγελική Ειρήνη, Μιχάλη Διονυσία, Νόιφελτ Εφη, Ομάδα Terminal, Παπάνη Πόπη, Παπουτσάκης Μάρκος, Πάσχος Χρήστος, Σπηλιόπουλος Ιωάννης, Σπυριδάκη Ειρήνη, Στέργος Duke, Τοπάλης Ακης, Τσιτσίγκος Κώστας, Φλωράκης Ηλίας, Φούσκη Καίτη, Χρηστακοπούλου Κωνσταντίνα, Χωριανοπούλοιυ Μαρία

Άρθρο | "Ο Μαγκρίτ ως αφορμή για ονειροπόληση..."

Δεν είναι λίγοι όσοι ισχυρίζονται ότι η ζωγραφική τέχνη πηγάζει από τον ψυχικό κόσμο του καλλιτέχνη και απευθύνεται αποκλειστικά στον ψυχικό κόσμο του αποδέκτη της, στην ανακίνηση των συναισθημάτων και την κινητοποίηση του ασυνείδητου του παρατηρητή της. Η παραδοχή αυτή ενισχύεται από έργα μοντέρνας και μεταμοντέρνας τέχνης, τα οποία στην πλειονότητά τους χαρακτηρίζονται ως ανεικονικά.
Προς αμφισβήτηση των παραπάνω, ότι δηλαδή η ζωγραφική δεν στοχεύει στη νόηση του φιλότεχνου κοινού, θα παραθέσω ορισμένα ενδεικτικά αποσπάσματα που άντλησα από το βιβλίο του Ενρί Μισώ «Ονειροπολώντας με αφορμή αινιγματικές ζωγραφιές» (εκδόσεις Άγρα, 2008).
Ο συγγραφέας του εν λόγω βιβλίου διατυπώνει ως ακολούθως την απόφασή του να επικεντρωθεί στο ζωγραφικό έργο του μεγάλου υπερρεαλιστή ζωγράφου:
«Οι πίνακες του Ρενέ Μαγκρίτ, που χρησίμεψαν εδώ κατά κάποιο τρόπο σαν "ερεθίσματα για διαλογισμό", γενικά προσφέρονται για ονειροπολήσεις… και αμηχανία […]. Ήθελα κυρίως να μάθω πού θα με οδηγούσαν αυτοί οι πίνακες, πώς θα με κουβαλούσαν, πώς θα μου αντιστέκονταν, ποιες επιθυμίες θα ξυπνούσαν μέσα μου, ποιες σκέψεις, ποιες θα ήταν οι απαντήσεις μου στις σφίγγες και ποιες οι συναντήσεις, ποιες οι αρνήσεις μου να συναντηθώ».

[...η συνέχεια στο art.mag]

Συνέντευξη | Σοφία Σπυράτου: "Η τέχνη είναι η ανάδειξη της πολυπλοκότητας"

Έχουν παρέλθει είκοσι χρόνια από τότε που μια εμπνευσμένη χορογράφος, η Σοφία Σπυράτου, αποφάσισε να ιδρύσει το χοροθέατρο «Ροές». Σε εποχές δύσκολες για ένα καλλιτεχνικό είδος που δεν ήταν γνωστό στο ευρύ κοινό της χώρας μας, η χορογράφος τόλμησε να καινοτομήσει, συστήνοντας την ομάδα με την οποία έχει προσφέρει μέχρι σήμερα στο κοινό μια σειρά από αξιόλογες παραστάσεις χοροθεάτρου. Η Σοφία Σπυράτου, στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, αποκαλύπτει τις πηγές της έμπνευσής της, αναφέρεται σε πρόσφατες παραστάσεις που σκηνοθέτησε και περιγράφει τη γέννηση της ιδέας που σταδιακά μετασχηματίζεται σε παράσταση. Επιπρόσθετα, καταθέτει την άποψή της για την τέχνη ως συνολικό φαινόμενο και εξωτερικεύει την εμπειρία της από τη συνεργασία με τους υπόλοιπους συντελεστές των παραστάσεων...

[...ολόκληρη η συνέντευξη στο art.mag]

Άρθρο | "Συλλογείς εντυπώσεων ή ερμηνευτές οπτικών μηνυμάτων; "

Ο σύγχρονος πολιτισμός θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί ως οπτικός πολιτισμός. Εξάλλου είναι ευρέως αποδεκτό ότι όλοι ζούμε στην εποχή της εικόνας ή σωστότερα των εικόνων. Αυτών με τις οποίες κατακλυζόμαστε καθημερινά από τα μέσα ενημέρωσης, τις διαφημίσεις, τα έντυπα που πέφτουν στα χέρια μας.
Παρά το γεγονός όμως ότι όλοι μας ζούμε σε ένα περιβάλλον με διαρκώς ανανεωνόμενες εικόνες, γεγονός που θα επέτρεπε την προπαρασκευή μας στην ερμηνεία και κατανόηση των ποικίλων οπτικών μηνυμάτων, μεταξύ αυτών και όσων μεταδίδονται μέσα από τις εικαστικές τέχνες, διαπιστώνουμε ότι συμβαίνει το εξής παράδοξο:
Όσο φαίνεται ότι οι άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι σήμερα με τις εικόνες, άλλο τόσο (ίσως και περισσότερο) δείχνουν ότι είναι ανεξοικείωτοι με τις εικαστικές τέχνες, οι οποίες μάλιστα απευθύνονται πρωτίστως στην αίσθηση της όρασης. Για του λόγου το αληθές, ακούμε συχνά την πλειοψηφία των ανθρώπων να διατυπώνει το παράπονο ότι δεν μπορεί να κατανοήσει τα έργα των σύγχρονων εικαστικών τεχνών. Άραγε η πλειονότητα των ανθρώπων κατανοεί τις εικόνες που εισπράττει καθημερινά ή μήπως ούτε και σε αυτές αποδίδει τη δέουσα σημασία;

[...η συνέχεια στο art.mag]

Άρθρο | Αμάντα Μιχαλοπούλου: Οι "Τετρακόσιες Πιέτες" ενός τσολιά που θέλησε να γίνει ιδέα

Μία από τις ενδιαφέρουσες συλλογές διηγημάτων που επιχειρούν τη σύζευξη λογοτεχνικού λόγου και φωτογραφικής εικόνας είναι εκείνη που φέρει τον τίτλο «Με ορθάνοιχτα μάτια. Εννέα συγγραφείς και εννέα φωτογράφοι» (εκδόσεις Καστανιώτη). Στη συλλογή αυτή περιέχεται, μεταξύ άλλων, το διήγημα «Τετρακόσιες Πιέτες» της Αμάντας Μιχαλοπούλου, στο οποίο και πρόκειται να αναφερθώ.
Ο τίτλος του διηγήματος είναι εμπνευσμένος από τη φουστανέλα του τσολιά που έχει τετρακόσιες πιέτες – όσα και τα χρόνια της τουρκοκρατίας στην Ελλάδα. Ο τσολιάς του διηγήματος ανήκει στη φρουρά της Ελληνικής Βουλής στο Σύνταγμα.

[...η συνέχεια στο art.mag]

Συνέντευξη | Χρίστος Κρεμνιώτης: "Ό,τι κι αν πλάσει - ποιήσει ο άνθρωπος, είναι κατώτερο του ανθρώπου"

Με δύο ποιητικές συλλογές στη λογοτεχνική του σκευή, ο νεαρός ποιητής Χρίστος Κρεμνιώτης, με σαφείς καταβολές από την ερμητική ποίηση, συνθέτει έναν λόγο άκρως ανεπιτήδευτο, σφύζοντα από υπόρρητους υπαινιγμούς και υποβαλλόμενες ψυχικές εντάσεις. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε μας διαβεβαιώνει ότι στην ποίηση δεν χωρά ορθολογισμός, ούτε και συναισθηματισμός. Αντ’ αυτών ο Χρίστος Κρεμνιώτης συνιστά τη λογική και υποδεικνύει την αγάπη. Ισχυρίζεται ότι η ποιητική πράξη, όπως και κάθε άλλη πράξη του ανθρώπου, οφείλει να στοχεύει στον λαβωμένο άνθρωπο, που σήμερα - όσο ποτέ - έχει ανάγκη από αγάπη, που όπως ο ίδιος χαρακτηριστικά αναφέρει, αποκτάται μόνο μέσω της κοινωνίας με τον άλλο. Η ποίηση του Χρίστου Κρεμνιώτη ξεκινά από προσωπικές εναγώνιες ανάγκες- καθολικές για τον άνθρωπο- και αποζητά την ουσία που ενέχει την ύλη, χωρίς να εγκιβωτίζεται σε αυτή και, την αλήθεια πίσω από τα επιφαινόμενα. Η συνέντευξη που ακολουθεί περικλείει την ποιητική, άκρως ανθρωποκεντρική σκέψη του.

[...ολόκληρη η συνέντευξη στο art.mag]

Έκθεση | "25 Χρυσές Ευχές" στον Ελληνογαλλικό Σύνδεσμο

Εικαστική έκθεση "25 Χρυσές Ευχές"

Gallery Ελληνογαλλικού Συνδέσμου
Πέμπτη 17 έως και Σαββάτο 19 Δεκεμβρίου 2009

Ώρες λειτουργίας: 11.00 - 14.00 & 18.00 - 22.00
Εγκαίνια: Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου, ώρα 19:00
(πλατεία Κολωνακίου 2, 4ος όροφος, τηλ: 210 3606231).

Καλλιτεχνική επιμέλεια έκθεσης - project: Μιχαήλ Ρωμανός.

Έργα τους εκθέτουν οι Καλλιτέχνες:

Φαίη Αλτηπαρμάκη, Χλόη Ν. Αμαράντου, Ανδριανή Αμπάβη, Μαρία Ιωάννα Αντωνιάδη, Μαρία Αρβανιτάκη, Μάρτζυ Γερογιαννάκη, Μαριάνθη Γιανούλη, Κική Γρίβα, Παναγιώτης Κάλβης, Ιωάννης Κλάδιος, Κέλλυ Καντανολέων, Βασιλική Κάππα, Μαρία Κοκκινάκη, Γιώτα Κότικα, Κατερίνα Κωστογιάννου, Πέτρος Λέκκας, Μαίρη Μαυράκη, Ματίνα Μαυράκη, Ξένια Μαστοράκη, Ζωή Νικητάκη, Μιχαήλ Ρωμανός, Δημήτρης Σκαρής, Εύα Σολδάτου, Ειρήνη Σπυριδάκη, Ξανθή Τουτουνζόγλου, Χρήστος Τριγώνης, Κέλυ Φούτρου.

Άρθρο | Ανρί Ματίς: "Δεν μπορώ να αντιγράψω πιστά τη φύση..."

Η εξομολόγηση ενός πανθομολογουμένως μεγάλου ζωγράφου ότι αδυνατεί να αντιγράψει τη φύση, μάς δημιουργεί, όπως είναι φυσικό, πολλές απορίες κι ερωτηματικά. Πώς είναι δυνατόν ένας τόσο ταλαντούχος καλλιτέχνης όπως ο Ανρί Ματίς να εκφράζει μια τέτοια παραδοχή; Ας μη βιαστούμε όμως να εξάγουμε συμπεράσματα. Αν διαβάσουμε προσεκτικά τη συνέχεια των όσων υποστηρίζει, θα κατανοήσουμε πλήρως τα λεγόμενά του. Ιδού λοιπόν το πλήρες κείμενο: «Δεν μπορώ να αντιγράψω πιστά τη φύση. Αντίθετα, νιώθω την ανάγκη να την ερμηνεύω, να την προσαρμόζω στο πνεύμα του έργου. Όλες μου οι χρωματικές συνθέσεις πρέπει να οδηγούν σε μια ζωντανή χρωματική συγχορδία, σε μια αρμονία ανάλογη μ’ εκείνη της μουσικής σύνθεσης».

[...η συνέχεια στο art.mag]

Έκθεση | "Όχι στη βία. Ναι στη δημιουργία. Τα όρια στις ανθρώπινες αξίες"

Διεθνής έκθεση mail art με θέμα:
"Όχι στη βία. Ναι στη δημιουργία.
Τα όρια στις ανθρώπινες αξίες"

1-11 Δεκεμβρίου 2009
Πύργος Παιδαγωγικής Σχολής
του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Ώρες λειτουργίας καθημερινά:
10.00 – 13.00 & 17.00 – 20.00

Διοργάνωση:
Σύλλογος Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών
Βόρειας Ελλάδας (ΣΚΕΤΒΕ)


Το έργο της Ειρήνης Σπυριδάκη

Έκθεση | "Art4All" στον Πολυχώρο Pandou

Το artspot.gr στα πλαίσια των γενεθλίων του για τον δεύτερο χρόνο λειτουργίας του, πραγματοποιεί ένα 4ήμερο event των μελών του “Art4All”, από τις 26 μέχρι και τις 29 Νοεμβρίου στον ολοκαίνουργιο πολυχώρο Pandou, στου Ψυρρή.

Διάρκεια: 26 - 29 Νοεμβρίου 2009
ώρες λειτουργίας:
Πε - Παρ: 17:00 - 00:00, Σαβ – Κυρ: 13:00 – 01:00

Pandou, Καραϊσκάκη 28, Ψυρρή – Αθήνα

Δείτε το video των εγκαινίων

Άρθρο | "Η οπτικοποίηση της σκέψης από τον ζωγράφο Ρενέ Μαγκρίτ..."

Πριν λίγες ημέρες διάβασα τα σχόλια του Ρενέ Μαγκρίτ με αφορμή το έργο του «Εν λευκώ» (1965). Ο ζωγράφος αναφέρει σχετικά: «Τα ορατά πράγματα μπορούν να γίνουν αόρατα. Αν κάποιος ιππεύει ένα άλογο σ’ ένα δάσος, άλλοτε φαίνεται και άλλοτε όχι, παρόλο ότι είναι εκεί. Στο “Εν λευκώ” η αναβάτισσα κρύβει τα δέντρα και τα δέντρα την κρύβουν. Όμως η δύναμη της σκέψης μας συλλαμβάνει τόσο το ορατό όσο και το αόρατο, κι εγώ χρησιμοποιώ τη ζωγραφική για να κάνω ορατές τις σκέψεις».

Ο Μαγκρίτ με την τέχνη του δηλώνει ρητά ότι στοχεύει στην ανάδειξη των πτυχών εκείνων που η ίδια η πραγματικότητα κρατάει κρυμμένα. Αυτά που οι άνθρωποι καλούνται να ανασυνθέσουν με τη βοήθεια της σκέψης τους, των συνειρμών που ενεργοποιούν για να κατανοήσουν τον κόσμο. Ο Μαγκρίτ λοιπόν οπτικοποιεί τις αόρατες όψεις της πραγματικότητας που η σκέψη μας ανασυνθέτει, κάνοντας με τη ζωγραφική του «ορατές τις σκέψεις».

[...η συνέχεια στο art.mag]

Εξώφυλλο βιβλίου | "JOHNNIE SOCIETY" Μυθιστόρημα

Το μυθιστόρημα "JOHNNIE SOCIETY" του Γιάννη Φαρσάρη διατίθεται ελεύθερα στο Διαδίκτυο σε μορφή e-book
με άδεια Creative Commons, μέσω του δικτυακού τόπου
www.johnnie-society.org

Πίνακας εξωφύλλου: Ειρήνη Σπυριδάκη
"Ουραγοί εποχής", ελαιογραφία σε καμβά, 25x70cm

Σκέψεις | "Πολύτιμα δώρα" - Μάνος Κοντολέων

Θεωρώ εξαιρετικό το εύρημα του συγγραφέα να επιλέξει πολύτιμα πετράδια, για να συμβολίσει τα πολύτιμα συναισθήματα της ζωής μας… Συναισθήματα όπως αυτά της ανιδιοτελούς αγάπης, της προσφοράς και του έρωτα, είναι σπάνια και γι’ αυτό αξίζει να παραμένουν αναλλοίωτα στην καρδιά και να φωτίζουν τις ζωές μας…

Τα διαμάντια, η πιο πολύτιμη πέτρα, αντανακλούν με την εκθαμβωτική λάμψη τους τα αστείρευτα δάκρυα της μάνας που βιώνει την εξαφάνιση του γιου της… Δάκρυα διαμάντια… για τον πιο οδυνηρό αποχωρισμό…
Από τα μαργαριτάρια κράτησα την ακόλουθη φράση: "«Αλλά τι σας νοιάζει αν δεν τα ακούτε. Τα τραγουδώ εγώ για σας! Δε σας φτάνει;» τους έλεγε. Όχι, δεν τους έφτανε…" Ποτέ δεν φτάνει…(δυστυχώς!). Η απόρριψη της διαφορετικότητας ενός προικισμένου ανθρώπου από τους συνανθρώπους του και τα πολύτιμα δάκρυα – μαργαριτάρια εκείνου που δηλώνουν την υπερχείλιση της αβάσταχτης μοναξιάς…
Από τα σμαράγδια με συγκίνησε ο έρωτας του αγοριού που γεννά την ανάγκη να προσφέρει ως αντίδωρο στο κορίτσι του κάτι μοναδικό, όσο μοναδική είναι εκείνη, γι’ αυτό και είναι διατεθειμένο να πληρώσει οποιοδήποτε τίμημα. Και από την άλλη πλευρά, η εκδίκηση της φύσης που στερήθηκε έναν πολύτιμο θησαυρό… , έστω κι αν αυτός προοριζόταν για έναν πολύτιμο άνθρωπο…

"Πολύτιμα δώρα"
Συγγραφέας : Κοντολέων Μάνος
Εικονογράφος : Tsimochova Ryta
Εκδότης : ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ
Σελίδες: 32
ISBN: 97896030670
Ημερομηνία 1ης έκδοσης: 01/10/2009

Άρθρο | "Πώς ένα πορτοφόλι θεωρήθηκε έργο τέχνης..."

Δεν είναι λίγες οι φορές που από παρατηρητές έργων μοντέρνας τέχνης σ’ ένα εκθεσιακό χώρο ακούγονται αξιολογικές κρίσεις του τύπου «Αυτό δεν μπορεί να θεωρείται τέχνη». Ακόμα χειρότερα, διατυπώνονται συχνά από πολλούς οι συνήθεις βεβαιότητες όπως «Αυτό μπορώ να το κάνω κι εγώ».
Το παρακάτω απόσπασμα του Mart Lawson που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα The Guardian αποδεικνύει ότι στη μεταμοντέρνα εποχή μας παρουσιάζεται το ακόλουθο φαινόμενο: Ορισμένοι αμύητοι αντιμετωπίζουν συχνά τα απλά αντικείμενα, όταν τυχαίνει να βρίσκονται σε ένα μουσείο, ως έργα τέχνης και την ίδια στιγμή στον ίδιο χώρο κάποιοι άλλοι αντιμετωπίζουν τα ίδια τα έργα τέχνης ως μη άξια λόγου αντικείμενα της καθημερινότητας.

[...η συνέχεια στο art.mag]

Συνέντευξη | Γιάννης Ευθυμιάδης: "Η ποίηση είναι η πραγματικότητα που αντέχουμε ή που ευχόμαστε"

Μας προτείνει να αναγνώσουμε υπό μια νέα σκοπιά τον κόσμο, χρησιμοποιώντας αρχετυπικά σύμβολα του παρελθόντος. Μας παρακινεί να καταρρίψουμε τα δεσμά του χρόνου, επανερμηνεύοντας το αμετάκλητο τέλος ως ταξίδι προς την απελευθέρωση και την αυτογνωσία.
Ο λόγος για τον βαθύτατα υπαρξιακό ποιητή Γιάννη Ευθυμιάδη που έχει καταθέσει αξιόλογα δείγματα σύγχρονης ποιητικής γραφής στις δύο δημοσιευμένες ποιητικές συλλογές του. Στη μεστή νοημάτων συνέντευξη που μάς παραχώρησε, καταθέτει τις σκέψεις του για την προσωπική σχέση που έχει οικοδομήσει με τον ποιητικό λόγο, το διάλογο της ποίησης με την πραγματικότητα, την πολυσημία και την ερμηνεία του ποιητικού κειμένου...

[...ολόκληρη η συνέντευξη στο art.mag]